Ongeluk?

Ik voel me ongelukkig, momenteel. Ja. Geen verdriet in tranen, maar het is gewoon een constatering. Ik heb geen partner, en die hoef ik ook niet persé nu (mopperdemopper). Ik zit in between jobs en ik schijt in mijn broek (deed dat ik dat maar eens, het is eerder meestal constipatie) over de nieuwe baan, al is het vast een prachtige leerschool. Ik voel faalangst en voel me de hele dag al opgejaagd, had een afspraak op mijn werk en heb deels thuisgewerkt, maar denkik dan: ‘moet ik dan niet naar kantoor, zodat men ziet dat ik er nog wel degelijk actief en productief ben?’ Niemand vraagt naar me, ze zijn blijkbaar druk met hun eigen hachje.

Mijn auto is stuk en met de komende keuring zijn de kosten rond de zeshonderd euro. Wat moet ik doen? Ik kan mijn vaders Polo overkopen, maar die kost wel wat meer dan ik voor een auto uit denk te geven. Maar ja, misschien maar een keer voor iets betrouwbaars gaan? Daar gaat mijn spaarpot. En mijn lieve Fiat… En nu mag ik wederom alleen beslissen. Mijn ouders zijn op vakantie. En mijn Fiat verkopen zal niet eenvoudig zijn, gezien de mankementen van nu. Er zal tot de keuring toch iets gedaan moeten worden.

Moet ik nu meer vlees/ vis, eiwit en vetten eten of juist plantaardig? Ook weer zoiets wat me dan bezighoudt. Ik lees van alles, maar de snoep blijft en eet nu wel meer ei en vetten, kalkoen enzo, vis, groentes. Ik doe maar wat. Maar teveel eiwit is toch niet goed? Weston Price claimt dat dierlijk vet, boter en olie, rauwe melk geweldig zijn. Dat het dieet universeel is en dat degenen die onderzocht zijn in perfecte gezondheid verkeren, met perfecte botstructuur, er geen tandbederf voorkomt en geen hartziektes etc.. Tja, feit blijft dat bewerkte granen niet goed zijn, dat geldt voor alle bewerkte voeding, ook voor de plofkip en de hormoonkoe. Ik word er zo moe van, van dat foute voedsel en ook van dit gezoek. En het is een hele omschakeling en ik raak moedeloos van het gesnaai, het onbewuste gedrag. Misschien ben ik gewoon moe in het algemeen en ga ik zo maar even lezen en vast onder de wol. Het is toch al een saaie avond..

Wat is ongeluk? Vooral als je leest dat een nomadenstam in Kyrgizië het hoogst scoort op de wereldranglijst als het gaat om kindersterfte. Sommige ouders met elf kinderen raken (bijna) al hun kinderen kwijt. Dit vanwege de erbarmelijke omstandigheden en het gebrek aan (zelfs eenvoudige) medische zorg in dat gebied. Sommigen sterven vroeg, sommigen nog als ze vijf jaar of ouder zijn. De nomaden willen ook onafhankelijk zijn, dat is de cultuur, maar deze lijkt wel over lijken te gaan. Ze hebben wel mobieltjes, maar geen bereik in die bergen, dus ze maken foto’s en luisteren muziek. Zij drinken yakmelk, yakkaas en wat granen. Vlees is er alleen voor speciale momenten.  En wij zitten hier maar te hannissen met onze levensvragen, te zoeken, vluchten en vechten, met al die keuzestress. Ik zeg niet dat dat minder zwaar is. Waar ook ter wereld is er een les te leren. En collectief valt er echt iets aan de armoede te doen, maar we hebben onze intentie er niet op gezet. Dat is toch niet te vatten?  Als we nu eens uit die materie en regels stappen en diep in onszelf kijken dan telt niets anders dan onze eigen Essentie, die we kunnen bundelen met die van anderen. En dan heb je kracht, is werkelijk alles te realiseren..
Ik betrap me er weer op dat ik te vaak nog denk dat er een Goddelijke energie hierboven zit. Ik richt me er graag op, maar daarmee verleg ik de boel. Het zit in mij en ik mag er contact mee maken, het Veld.. Het is als Thuis.
Mag ik meemaken dat ik uit de sluier van drama en illusie ontsnap? Mag ik Thuiskomen?

Morgen weer een dag..
Om Swastiastu.