Even ordenen. Ik heb net een weekeinde Friesland achter de rug, waarin ik weer heb gekookt tijdens een actief meditatieweekeinde. Best druk, voor de tijd inkopen, taken verdelen, bedenken wat je gaat maken. In mijn hoofd was ik ‘savonds en ‘snachts nog bezig met de gerechten. En net die week gestart met het werk op de scholen. Ook heel heftig. Maar goed, het ging allemaal, ik had meer regie en was relaxter ten aanzien van de deadlines in de keuken. Ook omdat ik de meeste basis op vrijdag had gemaakt, bij aankomst ‘smiddags. De gasten komen dan ‘savonds. De gerechten waren dit keer oa. heerlijke pompoen-wortelsoep met pit, vega spaghetti bolognese (de saus heeft uren kunnen pruttelen en dat proef je) en een mexicaanse chili met bonen, rijst, home made guacamole en tortillachips… Helaas ben ik vergeten om foto’s te maken, maar dat zal vast alles te maken hebben met mijn state of mind.
Om dus te ordenen: ik had een heel onbestemd gevoel. Het was geen verveling, want ik was druk genoeg, het was geen depressie, het was geen eenzaamheid, ik kan het niet goed verklaren. Het was een zekere zinloosheid. Waar doe ik het voor? Waar ben ik mee bezig? Wat voor zin heeft dit alles, het leven? Wat raakt me nog? Zo ook met het shaken, iedere dag weer je lichaam schudden, de ene keer bewuster dan de andere. Ik moet gewoon even. Het voelt goed soms, vooral in een groepje, om de spanning van me af te laten glijden, raak er soms weer hyper van, maar het gevoel van Italie krijg ik niet meer, mijn mind en mijn omgeving saboteert door afleiding, stress, snoep en sigaartjes. Zo ook Kirtan (Friesland): what’s the point: meditatie, leuk, dat kunstje kennen we wel.. En al die drukte steeds. Mijn werk, spannend, nieuw, slopend, maar is dit wat ik echt wil? Aldus, zo sprak mijn hoofd. Het is constant de afleiding, op een zeker level een goede, want het stroomt dan weer meer, als het gaat over meditatie: je hart wordt opener, je voelt je beter, helderder en spanning en emoties kunnen worden losgelaten.. Maar toch, ik had een zekere weerstand. Wat is dit? Nodigt ‘verveling’, verzet, impasse uit tot een diepere laag, is het een weg naar verandering?
Met die onbestemdheid ging ik het weekeinde in, tegelijk on the edge, want mijn verantwoordelijkheidsgevoel en dienstbaarheid waren er wel degelijk. Het was heerlijk om te koken, de mensen te laten genieten en de meditaties raakten me in het begin vooral- dat heb ik vaker gehad, dan laat ik tranen van ontroering, spanning en verdriet. Opluchting, ontlading. Die ruimte is daar ook prettig, een fijne energie deels. Later waren de meditaties die ik mee kon doen lekker, ik voelde mijn adem weer dieper gaan en stroming in mijn hartgebied. En dan wel snel kunnen schakelen naar de keuken. Ik ben trots op mezelf, al voel ik het niet precies zo. Maar ik voel dat ik het aankan, dat het oke is, ondanks de mindere slaap. Het effect is over het algemeen minder diep dan de eerste keer daar als gast, die stroming in het hartgebied is sneller weg, evenals de hele diepe ademhaling, maar desondanks is het goed geweest, ik ben uit mijn omgeving, mijn ritme, mijn stress en onrust. Ik ben nu behoorlijk moe, vandaag had ik meteen een spannende dag met het introduceren van mezelf in twee nieuwe klassen.. Maar ook dat is overleefd, misschien niet perfect, maar wel zoals ik ben en wetende dat het contact met de school en de leerlingen moet groeien.
Het onbestemde sluimert nog wel, wat het is, weet ik niet precies, misschien is het kracht? Of een teken van groei, rust? Weerstand? Het daadwerkelijke besef dat ik het allemaal zelf moet doen, het écht op mij aan komt? Ik nam de tijd om lekker te koken vanavond en het boeit me allemaal wat minder. Ik doe maar wat. Ik ben nog steeds kritisch op mezelf, maar toch is het anders. Ik trok de Osho zen tarot kaart: Rebirth. Mooi, krachtig, van slapende kameel naar leeuw en spontaan kind. Treffend wel. http://p3809.home.xs4all.nl/osho_/68.htm Al met al was het een heel leerzaam en goed weekeinde.
Osho zegt (Zen): ‘Het leven is niet zinvol, maar ook niet doelloos’. Food for thought. Een boom gaat niet nadenken over waarheen en wanneer hij moet groeien, of hoe hij eruit moet zien, hij is. Een bloem heeft geen ideaal over hoe te bloeien, ze bloeit en verwelkt of niet. Een dier stelt zich geen doelen, hij leeft, en/ of jaagt (geen doel, maar instinct) en is.
Alles is. Laat het zijn.
Tot zover.
Twicedoubleyou 