Zoals dit ene blad, losgeraakt
Vanuit de top van een beuk,
In volkomen windstilte vallend,
Zich nog om en om wentelt
In de lage zon van november
Met alle lente- en zomerdagen
En nachten onder bruinverkleurde
Huid en ik het één meter boven
Aarde met vlugge hand
Van voorspelbare ondergang red.
Zou zo ook een hand ons ooit.
-Marc Tritsmans-, in ‘Oog van de tijd’, 1997
Twicedoubleyou 