De wijn is wrang, de sfeer heeft veel beloofd.
Op het podium doen wat jonge honden aan metalwerk.
Dan: het bloesje van de zanger is los, gaat uit,
het laten navelstaren is blijkbaar een handelsmerk.
Ze raggen, baarden blaffen, hijgen en bijna ben ik als ver-doofd.
Toegegeven, het zicht is lekker, maar een dominant Ego
is voor mij net wat té uitgedost.
Bloesje los was sexyer geweest, meer oprecht. Ik laat het gaan.
Lachend voel ik dat de belofte is ingelost, wanneer
de vrouw achter me tegen me zegt: ‘Baarden, viezer bestaat niet.
Zeg nou zelf: daar wil je toch je poes niet tegenaan?’
Twicedoubleyou 