Zonder harde suiker wordt leven kalmer, zakt wanhoop weg na wat sjachrijn
Hoge adem trekt naar aarde, de puist lijkt in verval, de criticus valt van zijn piëdestal
Een klaagzang blijkt iedereen te hebben, meer dan even, maar daar doorheen geschreven ontstaat ook tekst zonder pijn
Nog altijd weet ik niet wat kunst is, al bakt Marina Abramovic er aardig wat van
Wat houd ik toch van werk met lijf en leden: met krijgstucht transformeert ze zichzelf in een tastbare spiegel van het heden; zij is aanwezig
Zo zijn we er allen wel, altijd, maar zelfs als je kunstmatig kijkt, weet ook jij dat je daar mee sjoemelen kan
Nog altijd weet ik niet wat ik worden zal, zoek en graaf ik in de stilte of in lawaai
Zonder klank wordt de strijd groter, het gekras bloter, een maaltijd, de uitwisseling onverteerbaar en mét spraak is het gedeelde onverhoeds leerzaam
Aanwezig ben ik inmiddels naar men zegt, maar ik zeg zelf: te zacht en onbelegd; het is nog onherkenbaar, dat wat ik zaai
Met dank aan Geertje Couwenbergh: Schrijf- en stilteretraite, Huissen, maart 2018
More Marina Abramovic: https://www.2doc.nl/documentaires/series/close-up/2012/marina-abramovic-the-artist-is-present.html (english with dutch subtitles)
Twicedoubleyou 