Zo blij ben ik met mijn aangeschafte kunst! Het ging allemaal vrij spontaan: op een online veiling keek ik wat rond en bood ik maar even avontuurlijk en spelenderwijs mee (ik bood een paar keer en werd meteen overboden, dus dat leek geen vaart te lopen) en huh? opeens had ik het winnende bod. En dat is dus bindend. Slik! Maar het moest zo zijn; het schilderij hoort gewoon bij mij, dat voelde ik toen ik het eenmaal in handen had. #Gevalletje stap uit je comfortzone en neem wat risico.
Het is een kimonomeisje. Ik was al gek op Breitner’s ‘Meisje in witte kimono’. Of op kimonomeisjes op schilderijen in het algemeen. En wat blijkt? Dit schilderij is een ode aan Breitner. De kleuren zijn geweldig: rood (de kimono), groen-, bruin-, blauw- en wittinten, allen sober op een donkere achtergrond. En ja, er staat tevreden een poes op het tafereel! (zeg ik als ‘eigenaresse’ van de liefste poes ter wereld…) Details zijn mooi uitgevoerd, dat vind ik zo knap: dat kunnen werken met olieverf.
Borgen-Lindhardt
De kunstenares is Sacha Borgen-Lindhardt, een leuke vrouw (geb. 1974), waarmee ik nog wat mailde over de verzending. Ze heeft een hele reeks kimonomeisjes geschilderd en ze heeft Deense roots, verklaarde ze. Leuk. Ik heb het idee dat we van haar nog wel meer van gaan horen en dat de waarde van dit kunstwerk wel blijft, zo niet meer gaat worden. Maar voor nu is het lekker van mij! Ik geniet ervan, heb het vandaag elders opgehangen, dichter bij mijn eethoek, en zo is het meer een onderdeel van mijn huis geworden. Wie weet blijft het zelfs in de familie. En ja, haha, mijn huis is goed beveiligd tegen inbraak.
Detail ‘Kimonomeisje’ van Borgen-Lindhardt
Poezen
Borgen-Lindhardt schildert ook alleen poezen. Erg knap ook, maar dat is niet zo mijn stijl. Over poezen gesproken: mijn poes Mae is momenteel ziek. Al dagen voer ik haar bij met een spuitje, ze at en dronk niet meer. Dat spuitje is een gedoe en steeds meer een gemartel, want ze is wat minder zwak aan het worden. Maar nog altijd wat versuft en slaperig wankelt ze soms wat rond na het vele slapen. Eten doet ze zelf inmiddels minimaal, steeds kleine hapjes als ik haar bij de voerbakjes zet, dus ik voer nog maar wat bij. Ze is nog altijd de liefste, ze kan weer af en toe kopjes geven en normaal spinnen. Morgen ga ik weer naar de dierenarts, kijken hoe dat zit met de darmen, de ontlasting zit mogelijk nog vast. Ze heeft sinds vorig jaar een stuk verwijde darm en dat geeft nu waarschijnlijk weer problemen. Een pak van mijn hart is het dat haar lever niet beschadigd is, ik kreeg de uitslag van de bloedtest zojuist. Maar goed, zorgen, zorgen, ze is een zorgenpoes momenteel. (Het was sowieso een rollercoaster de afgelopen tijd, ook vanwege andere dingen).
Respect voor hen met kinderen! Maar die kunnen vaak wel zeggen waar de pijn zit, dat kunnen dieren weer niet. Ik aai en knuffel maar wanneer ik kan en deze poezendame (lees: prinses van 13 kattenjaren jong) maakt daar gretig gebruik van!
Arme poes Mae
Met deze warmte (binnen is het weer 29 graden) gun ik mezelf een frisse extra witte. Proost!
(P.S. Ja, de plant is ook aan het bijkomen van de warmte:-) Ik hoop dat ze het haalt)
zo een huiselijk tafereel met een Vedette extra wit en het kimonomeisje
Twicedoubleyou 