tussen tegels tiert welig leven
in diverse varianten groen
brutaal en hoog,
tot mossig en klein,
de worteltjes van venijn
trek en veeg ik op
in hoeken de doodsheid
van blad uit een vorig seizoen
alsof ik had bewaard
dit nog eens moest beschouwen
het was de wind
die deed verstoppen, de regen die deed plakken
en de hardheid van mijn mes
die poogde een heden weg te schrapen
de samenwerking van hand, blik en stoffer
met beleid verleden
weg te kapen
Zo zie je maar: ook onkruid is vergankelijk maar ze hebben worteltjes van venijn.
🙂 hardnekkig zijn ze soms!