En dan gaat het nog kalmer
al fluiten vogels hard
en staat bloesem op springen
in een stad tot spook verworden
valt stilte toch af te dwingen.
Vrijwillige lockdown, wat doen we het goed
mondkapjes uit alle ondenkbare hoeken,
deinend op het applaus voor verzorgers,
onze moeder Maria’s: niet statisch, maar
als voorbeeldig arbeidsethos schijnend.
Het doorgaan in nood: ook applaus voor ondernemers,
creatief als ze zijn, geven zij ons immers heden
nog altijd ons dagelijks brood.
De angst is bekeken, onderzocht,
geweken niet, geweten wel.
Behapbaar maakt meer zin.
Andere lagen dringen aan,
als een leger met geweren
of wanneer massabewustzijn versplintert
in oordelen van goed en kwaad,
moed en vertrouwen het tij kan keren.
Niets is zeker, ook niet met
vitamine C en anderhalve meter,
50 keer zeep en grenzen op slot
niets is zeker, maar
zeg nou zelf: liefde weet wel beter.
Twicedoubleyou 