Dooier

ik zie je
verdwaald in shakshuka of los
je glans ingekapseld en in mij
waait Mexico, zonnebloem,
de kleur die ik ooit op de wand wilde
voor broeierige warmte in de chaos

hoe langer ik kijk
hoe matter je wordt
bij elk fysiek contact ga je lopen
kruipen om weg te komen, stroperig
bloedend in goede vettigheid
in een boterham of op de grond

tot echte wasdom kwam je nooit
rauw wil ik je niet, groen evenmin
liever iets er tussenin
zo bewaak ik zacht
je glansrijk sterven, de kunst
van bijna stollen

als dat lukt
bijt ik in zonsondergang
vergelend in vervoering
en glimlach ik als een maiskolf



Over Twicedoubleyou

Hello! My name is Wendy. I write on various sites and blogs. Feel free to join, follow me or respond. Or mail: twicedoubleyou@gmail.com. Thank you for your digital visit!
Dit bericht werd geplaatst in poetry en getagged met , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s