Na een heel prettig shake retreat eind februari waarin ik de draad weer heb kunnen voelen en deels oppakken volgde er een rebound. Eerst een energieflow waar ik bijna een week op teerde en shakete, heerlijk….Maar als eerst kreeg ik die week een grote puist op mijn gezicht cadeau. Genant, maar ok, mee te leven. Afgelopen weekeinde werd ik dan toch echt weer getest. Ik kreeg nare berichten van een kennis vol met verwijten en rotte vis. Ze wilde het contact verbreken en dat was naar mijn idee al een feit en prima, dus het leek een trap na. In eerste instantie was ik nog kalm en dacht ik: ok, dat mag je vinden. Ik heb een liefdevolle mail teruggestuurd, die niet binnenkwam, aangezien ik meteen een reactie terugkreeg met nog meer verwijten. Gaandeweg de dag werd ik steeds naarder, onzekerder, zwaarder. Ik twijfelde aan mezelf, heb ik het goed gedaan? Zijn die verwijten waar? Kloppen de oordelen, heb ik degene slecht behandeld, of op een dieper level: waren mijn intenties wel zuiver? Niet helemaal misschien, maar desondanks accepteerde ik wel haar weg en manier en zo gaf ik het een kans op groei, verdieping. Zo handel ik, niemand is perfect. Met deze persoon was er niet echt een langdurige vriendschapsband gaande, maar wel een gedeeld stukje (pijnlijk) verleden dat ons bond.
In dit geval ging ik deep down inside door met het aanhouden van dit contact, het open staan, (al was dat al contact veel minder geworden) zonder me echt af te vragen of ik dit wel echt wilde of het mij (ons) wel iets bracht. Ik maakte me wel zorgen toen het lange tijd stil bleef, mede door haar kwetsbaarheid. Ik wilde niet controleren, zo heeft zij het wel ervaren. Ik wilde er zijn of een hand reiken, niet alleen met advies of materiele zaken, maar door mijn zijn, mijn manier van kijken, omgang. En die is niet perfect, maar wel lichter en met meer vertrouwen dan haar visie. Had ik het idee.
Al met al een nare bijsmaak, en die bleef hangen; de zwaarte, boosheid van haar drong van afstand en via het scherm door tot mij. En ik heb om vergeveing, compassie gevraagd voor zover ik dat echt kon, ik heb gedanst, en gisteren zelfs mijn agressie geloosd op onvriendelijke muziek. Dat luchtte voor een deel op, maar ik kreeg er ook een extra portie spierpijn van…
Nog steeds ben ik wat uit mijn doen. Wat een energetische impact! Ik wilde het niet zwaar maken, maar het overkwam me.
De tijd zal het leren wanneer dit helemaal opgelost is. Al hoop ik dit hoofdstuk gauw te sluiten en mijn zuiverheid en intenties regelmatiger te toetsen, niet meer te handelen vanuit onbewuste, aangeleerde en bekende patronen. Mijn eerste reactie op het eerste bericht was ook: ok, kom maar, het is goed zoals het is (nog net niet onderdanig met een vleugje schrik) en ik reageerde vanuit het licht met excuses en met ruimte innemend voor mijn visie, maar misschien is ook dat een patroon. Het heeft tijd nodig om door te laten dringen. Of is het zo dat iemand teveel (negatieve) ruimte heeft gekregen zodat dat ik het niet meer voldoende kon transformeren? Was het licht niet sterk genoeg? Nog meer besef ik dat we allen één zijn, maar tegelijk ook niet hetzelfde.
De tijd zal het leren. Ik ben alweer een laagje kwijt en, besef ik nu, hiermee ook een laagje verleden.
Thank you.
In licht en liefde.
Om bur buvasvaha
That savitur varenyam
Bargo devasha dimahi
Dhyo jona prachodajat
(Gayatri Mantra)
http://www.heinbraat.com/over-mantras/gayatri/
Twicedoubleyou 